Şimdilik

Alçalıyor

Alçalıyoruz

Rüzgar hep sert

Donmuş parmaklar

Donmuş yüzleri yoklar

Ölü bir ruhun izini arar gibi


Dönüyor

Dönüyoruz

Tenha köşelerden

Kendimize bakıyoruz

Yapışkan bir ataletle

Mağradaki ateşin başına

Yüz çevirmeden oturuyoruz

En arka safta insanlığımızı arıyoruz