İrfan son tahlilde sorumluluk içeren bir yargı gücüdür. Dünya ile değerlerle
ilgili. Bu yüzden akılsız olmaz. Derinliği faniliği, yanılabilirliğini
bilmesinde. Bu yüzden arif yargısını eleştiriye, düzeltilmeye açık tutar.
Tasavvuftaki tevâzunun neşet ettiği yer burasıdır. Tasavvuftaki akıl eleştirisi
Tanrıyı akılla bilme için, tüm zamanlar için doğruyu bildiği iddiasını
eleştirmek için vardır muhtemelen, ki bu başka bir meseledir.
*
His düşüncenin muadili değil.
Düşünce her zaman bir hisse eşlik eder. Saf düşünce ancak makinelerin işi. His
düşünceyi, düşünce hissi etkiler, dönüştürür. His tek başına bilgi sağlayıcı
bir şey olmamasına rağmen düşünce ile bir araya geldiğinde (bakış açısını değiştirerek) bilgiyi
şekillendirir. Burada kast edilen bilgi etiğin, hukukun, siyasetin alanına
giren bilgi. Geleneğin diliyleyse irfan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder