Sosyalleşme

Mümkün olduğu kadar sosyal olmak, niçin?

Kendimizi üretmenin, yeni fikirlerle tanışmanın, bulanmadan akmak için . Bulanmak inaçların, fikirlerin; insanın, insanlığın, düşünmenin önüne geçmesi. Kalıplarlarla sorun çözme, insanı görmezden gelme. Düşüncelerimizi, kendimizi sorgulamanın, önyargılarımızı rehabilite etmenin bir yolu sosyalleşme. Bu kendimiz için. Başkası için? Bu da ahlakın alanına giriyor.

Ne kadar mümkün?

Bir ikincisi her zaman problemleriyle gelecek, irkiltecek, rahatsız edecek. Aynı zamanda paylaşımıyla, fikirleriyle gelecek; yenilenme vaadecek. Dinlemeye istekli , dinlenilmeye hazır bir ortam ise her zaman mümkün değil. Neticede bu bir mücadelede de olabilir, uzlaşmada. Her ikiside belli bir enerjiye, belli bir çabaya ihtiyaç duyar ki, tükenmiş insanın işi değil. Burada buna niyetli olmanın yanında ikinci problem bu enerjiye sahip olmak. İnsanın sorunlarla başa çıkma enerjiside sabit bir şey değil; bir şekilde yenilenemeye, tazelenmeye ihtiyaç duyuyor. Sanırım inzivaların, kendini dinlemelerin, ibadetlerin buna bir şekilde katkısı var, amaç bu olmasada.