Öyle uzaktırki Leyla ve öyle de yakındır. Bazen belirir hayali ve artık o leyla leyla olmaktan çıkmıştır, bir tatlı hayaldir, zaman zaman beliren.
Varlık ile yokluk arasında Mecnunu tüketen ama güçlendiren aynı zamanda.
Şimdi artık daha dik Mecnun, sürüldüğü çölün kızgın ateşi dağladı onu ama yok etmedi. Üstüste açılan yaralar kanar hep ama ne gam.
Her yer çöl ve yalnızlık olduktan sonra ha çöl olmuş ha şehir ne farkeder.
Bir çöl faresi geçer önünden , bir doğana av olmak üzere; yenenler, yenilenler. Çöl onun ezeli yurdu, baktı çöle şefkatle , çöl ona emanet,o çöle. Belkide bütün macera bu çöl tahtını ele geçirmek içindi. Faresiyle, doğanıyla hepsi ona emanet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder