İncitmemek mekanik bir hareket ister,her olayda uyanık olmak,uyanmak. Sabırlı olmak gerekir, olaylar karşınıda kaybolmamak gerekir. Güçlü olmak , bu gücü korumak gerekir. İncitmemek derdindeki insan hep tetiktedir.
İncinmemek ise dünyaya farklı bir bakıştır, farklı bir yerden bakıştır.Günlük sıkıntıların, telaşın, menfaatin dışında, üstünde bir yerden. İncitici her olayda bu bakışa dönmek ve ordan bakmak ister. Yada hep orada olmak, oraya ait olmak. Her olayda olayın dışına çıkabilmeli, sabırın yanına merhameti eklemeli , emaneti hatırlamalı .Zanediyorum incinmemek pasif bir tavır yada umusamazlık dan farklı birşey. Her olayın hakkını, haddini aşmadan verebilmek ile de tamamlamak zorunda aynı zamanda.
1 yorum:
Şalom,
İncitmek –incinmemek bu konuda ben şahsen hep ikileme düşüyorum.
Gönlüm incinmemenin de incitmemek kadar önemli olduğunu söylesede...
Küçük büyük kırgınlıklar karşısında “kırılmamayı/incinmemeyi” denesemde aklım bu denemeyi kabul etsede gönülde bir kırgınlık renginde, tadında bir titreme oluyor.
Sonra akıl gönül harcı diyor ki; karşı tarafta biraz hassasiyet gösterse de insanı bu kırgınlıkla bu incinmemek için verilen savaşla yormasa.
Diğer taraftan insan incinmemek için kendinle savaşını verirken –incitenin bu savaştan haberi bile yok tam aksine incinmemeniz karşı tarafı saçma bir şımarıklığa bile sürüklüyor.
İncitmemek için çaba sarfetmek, hassas, dikkatli olmak, sabırlı olmak diğer taraftan kendine sorumsuz insanların incitmelerine incinmemek çok zor iş.
Bence incinmemek güzel olanı -incitmemek de doğal olanı olmalı...
Yorum Gönder